Bogurodzica, dziewica, Bogiem sławiena Maryja!
                 U twego syna, Gospodzina, matko zwolena Maryja!
                 Zyszczy nam, spuści nam.
                 Kirielejson.

                 Twego dziela Krzciciela, bożyce,
                 Usłysz głosy, napełni myśli człowiecze.
                 Słysz modlitwę, jąż nosimy,
                 A dać raczy, jegoż prosimy,
                 A na świecie zbożny pobyt,
                 Po żywocie rajski przebyt.
                 Kirielejson.

                 Nas dla wstał z martwych syn boży,
                 Wierzyż w to człowiecze zbożny,
                 Iż przez trud Bog swoj lud
                 Odjął diablej strożej.

                 Przydał nam zdrowia wiecznego,
                 Starostę skował pkielnego,
                 Śmierć podjął, wspominął
                 Człowieka pirwego.

                 Jenże trudy cirzpiał zawiernie,
                 Jeszcze był nie prześpiał zaśmierne,
                 Aliż sam Bog z martwych wstał.

                 Adamie, ty boży kmieciu,
                 Ty siedzisz u Boga [w] wiecu,
                 Domieściż twe dzieci,
                 Gdzie krolują anjeli.

                 Tegoż nas domieściż, Jezu Kryste miły,
                 Bychom z Tobą byli,
                 Gdzież się nam radują szwe niebieskie siły.

                 Była radość, była miłość, było widzienie tworca
                 Anjelskie bez końca,
                 Tuć się nam zwidziało diable potępienie.

                 Ni śrzebrzem, ni złotem nas diabłu odkupił,
                 Swą mocą zastąpił.

                 Ciebie dla, człowiecze, dał Bog przekłoć sobie
                 Ręce, nodze obie.
                 Kry święta szła z boka na zbawienie tobie.

                 Wierzyż w to, człowiecze, iż Jezu Kryst prawy,
                 Cirpiał za nas rany,
                 Swą świętą krew' przelał za nas krześcijany.

                 O duszy o grzeszne sam Bog pieczą ima,
                 Diabłu ją otyma,
                 Gdzie to sam kroluje, k sob[ie] ją przyma.

                 Maryja dziewice, prośmy synka twego
                 Krola niebieskiego,
                 Haza nas huchowa ote wszego złego.
                 Amen tako Bog daj,
                 Bychom szli szwyćcy w raj.

                 Gaude, mater Polonia,
                 prole fecunda nobili.
                 Summi Regis magnalia
                 laude frequenta vigili.
                 Cuius benigna gratia
                 Stanislai Pontificis
                 passionis insignia
                 signis fulgent mirificis.
                 Hic certans pro iustitia,
                 Regis non cedit furiae:
                 Stat pro plebis iniuria
                 Christi miles in acie.
                 Tyranni truculentiam,
                 Qui dum constanter arguit,
                 Martyrii victoriam
                 Membratim caesus meruit.
                 Novum pandit miraculum
                 Splendor in sancto ceritus,
                 Redintegrat corpusculum
                 Sparsum caelestis medicus.
                 Sic Stanislaus pontifex
                 Transit ad caeli curiam,
                 Ut apud Deum opifex
                 Nobis imploret veniam.
                 Poscentes eius merita,
                 Salutis dona referunt:
                 Morte praeventi subita
                 Ad vitae potum redeunt.
                 Cuius ad tactum anuli
                 Morbi fugantur turgidi:
                 Ad locum sancti tumuli
                 Multi curantur languidi.
                 Surdis auditus redditur,
                 Claudis gressus officum,
                 Mutorum lingua solvitur
                 Et fugatur daemonium.
                 Ergo, felix Cracovia,
                 Sacro dotata corpore
                 Deum, qui fecit omnia,
                 Benedic omni tempore.
                 Sit Trinitati gloria,
                 Laus, honor, iubilatio:
                 De Martyris victoria
                 Sit nobis exsultatio.
                 Amen.

                Święta miłości kochanej ojczyzny
                Czują cię tylko umysły poczciwe!

                Dla ciebie zjadłe smakują trucizny,

                Dla ciebie więzy, pęta niezelżywe.

                Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny,

                Gnieździsz w umyśle rozkoszy prawdziwe,

                Byle cię można wspomóc, byle wspierać,

                Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.

               Boże! coś Polskę przez tak liczne wieki
               Otaczał blaskiem potęgi i chwały,
               I tarczą swojej zasłaniał opieki
               Od nieszczęść, które przywalić ją miały;

               Ref.
               Przed twe ołtarze zanosim błaganie.
               Naszego Króla zachowaj nam Panie!

               Ty, coś ją potem, tknięty jej upadkiem.
               Wspierał walczącą za najświętszą sprawę,
               I chcąc świat cały mieć jej męstwa świadkiem,
               Wśród samych nieszczęść pomnożył jej sławę:

               Przed twe ołtarze zanosim błaganie.
               Naszego Króla zachowaj nam Panie!

               Ty, coś na koniec nowymi ją cudy
               Wskrzesił, i sławne z klęsk wzajemnych w boju
               Połączył z sobą dwa braterskie ludy,
               Pod jedno berło Anioła pokoju:

               Przed twe ołtarze zanosim błaganie.
               Naszego Króla zachowaj nam Panie!

               Wróć nowej Polsce świetność starożytną
               I spraw, niech pod Nim szczęśliwą zostanie;
               Niech zaprzyjaźnione dwa narody kwitną,
               I błogosławią Jego panowanie;

               Przed twe ołtarze zanosim błaganie.
               Naszego Króla zachowaj nam Panie!

               Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród.
               Nie damy pogrześć mowy.
               Polski my naród, polski lud,
               Królewski szczep piastowy.
               Nie damy, by nas gnębił wróg.

               Tak nam dopomóż Bóg!
               Tak nam dopomóż Bóg!

               Do krwi ostatniej kropli z żył
               Bronić będziemy Ducha,
               Aż się rozpadnie w proch i w pył
               Krzyżacka zawierucha.
               Twierdzą nam będzie każdy próg.

               Tak nam dopomóż Bóg!
               Tak nam dopomóż Bóg!

               Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz
               Ni dzieci nam germanił,
               Orężny wstanie hufiec nasz,
               Duch będzie nam hetmanił.
               Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg.

               Tak nam dopomóż Bóg!
               Tak nam dopomóż Bóg!

               Nie damy miana Polski zgnieść
               Nie pójdziem żywo w trumnę.
               Na Polski imię, na jej cześć
               Podnosim czoła dumne,
               Odzyska ziemię dziadów wnuk.

               Tak nam dopomóż Bóg!
               Tak nam dopomóż Bóg!

                 1. Króluj nam Chryste, zawsze i wszędzie,
                     To nasze rycerskie hasło.
                     Ono nas zawsze prowadzić będzie
                     I świecić jak słońce jasno .
                     Ono nas zawsze prowadzić będzie
                     I świecić jak słońce jasno.

                 2. Naprzód przebojem młodzi rycerze,
                     Do walki z grzechem swej duszy.
                     Wodzem nam Jezus w Hostii ukryty,
                     Z nim bój nasz zastęp wyruszy.
                     Wodzem nam Jezus w Hostii ukryty,
                     Z nim bój nasz zastęp wyruszy.

                 3.Pójdziemy naprzód naprzód radośnie
                    podnosząc w górę swe czoła
                    przed nami życie rozkwita w wiośnie
                    odważnie bo Jezus woła
                    przed nami życie rozkwita w wiośnie
                    odważnie bo Jezus woła